Studia Filologiczne UJK

Streszczenie

Grupy apozycyjne były obecne w najdawniejszych zabytkach języka polskiego. Ich przykłady można znaleźć w każdym niemal tekście, np. Niniwen miasto; krol Porus. Przedmiotem opisu w artykule uczyniono kwestię stabilności szyku członów grupy apozycyjnej i uzależnienie funkcji samej apozycji od kolejności elementów konstytuujących grupę. Udowodniono, że w niektórych typach grup szyk okazał się znacząco wariantywny (np. oćcze Abramie vs. Abram, wasz ociec), w innych ustabilizowany na wysokim poziomie (np. k temu miastu Betsaida vs. rzadko do Gaza, tego miasta), a sporadycznie występowała niemal stała lub stała kolejność członów (np. imię Jairus; my lud twój). Zmiana szyku wywoływała modyfikację funkcjonalną w grupie apozycyjnej. W grupie poganin Samarytan apozycja była nominatywna, zaś po przekształceniu w ciąg Samarytan poganin – deskryptywna i następowała zmiana funkcjonalna pomiędzy podstawą apozycji a apozycją.