Studia Filologiczne UJK

Streszczenie

Tezą artykułu jest twierdzenie, że brak tożsamości formy i semantyki rozstrzygnięć sądowych funkcjonujących na gruncie jurysdykcji polskiej i rosyjskiej nie przekłada się na brak ich teleologicznej zbieżności funkcjonalno-pragmatycznej. Przeprowadzona analiza pokazała, że z semantycznego punktu widzenia nie można mówić o tożsamości między aktami sądowymi wydawanymi przez sądy polskie i rosyjskie. Przede wszystkim z uwagi na fakt iż nie pokrywają się w obu jurysdykcjach obszary uregulowane prawnie. Formy istniejących gatunków rozstrzygnięć również nie są zbliżone. Odmienność proksemiki tego typu dokumentów w Polsce i w Rosji można określić jako odbicie horyzontalne. Jednak mimo tych różnic nie obserwuje się dysonansu teleologicznego. W rezultacie, w obrębie branych pod uwagę systemów prawnych celowość preskryptywna rozstrzygnięcia sądowego jest analogiczna.