Studia Filologiczne UJK

Streszczenie

Artykuł omawia w sposób komparatywny główne cechy narracji autotelicznej i autotroficznej, występujące w dwóch powieściach angielskich: Tristram Shandy Laurence’a Sterne’a i Larwa Johna Fowlesa. Eksperymentalna powieść Sterne’a od lat jest źródłem inspiracji dla wielu twórców – jednym z nich jest dwudziestowieczny pisarz angielski, John Fowles.
Najważniejszą cechą narracji autotelicznej, która stanowi łącznik między omawianymi powieściami, są wszelkiego rodzaju próby nawiązania relacji między narratorem i czytelnikiem. W obu wypadkach odbiorca wciągany jest przez narratora w swego rodzaju grę. W wypadku powieści Sterne’a polega ona na zabawie intelektualnej z czytelnikiem, który zostaje zaangażowany w proces narracyjny; w wypadku utworu Fowlesa – czytelnik przyjmuje rolę detektywa, który polegając na wskazówkach narratora, jest w stanie zrozumieć rozwijającą się fabułę.