Autor | Olga Mastela |
---|---|
Tytuł | Polskie tłumaczki „Romea i Julii” Wiliama Szekspira ze szczególnym uwzględnieniem sekwencji ‘sonetu pielgrzyma’ (Akt 1, Scena 5, Wersy 92‒109) |
Słowa kluczowe | tłumaczenie dramatu, film, obrazowanie, wydawca, Szekspir, sonet, teatr, wersyfikacja |
Strony | 197-214 |
Pełny tekst | |
Tom | 29 |
Niniejszy artykuł koncentruje się na kilku wyjątkowych tłumaczeniach słynnej tragedii miłosnej Szekspira. Pierwsze tłumaczenie Wiktorii Rosickiej, łódzkiej pisarki i dziennikarki, opublikowano w 1892 roku. Drugie tłumaczenie wykonała Zofia Siwicka, znana tłumaczka nagrodzona przez Pen-Club za tłumaczenie dzieł Szekspira na język polski w sposób wierny i spójny. Trzecie kobiece tłumaczenie Romea i Julii, ukończone pod koniec lat 1980-tych przez Krystynę Brewińską, pisarkę i tłumaczkę literatury elżbietańskiej, nigdy nie zostało opublikowane. Na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia rynek zdominowały tłumaczenia dzieł Szekspira Stanisława Barańczaka, co wpłynęło na taką właśnie decyzję wydawców. W Polsce mamy jednak dostęp do jeszcze jednego tłumaczenia dzieła Szekspira w wykonaniu Elżbiety Gałązki-Salamon, tym razem pochodzącego z filmu Romeo i Julia z Leonardo DiCaprio w roli głównej.
Fragment dzieła Szekspira na którym koncentruje się niniejszy artykuł opisuje pierwsze spotkanie bohaterów dramatu. Fragment ten jest istotny, gdyż reprezentuje główne cechy tragedii, wraz z odniesieniami do miłości i grzechu czy wierności i śmierci. Rozmowa prowadzona przez bohaterów przyjmująca formę sonetu, co potęgowało liryczną atmosferę chwili, została doskonale przetłumaczona przez polskie tłumaczki, którym udało się zachować formę sonetu oraz melodię tekstu.