Studia Filologiczne UJK

Streszczenie

Michał Siedlecki recenzuje książkę Tomasza Bocheńskiego pt. Improwizacja w literaturze polskiej XX wieku. Praca ta stanowi ważne studium na temat najwybitniejszych polskich twórców ubiegłego stulecia (Wiesława Myśliwskiego, Brunona Schulza, Witolda Gombrowicza, Juliana Tuwima i Witkacego), rozpatrywanych przez uczonego z perspektywy nowatorskich metod literaturoznawczych. Pozostaje ona ponadto odważną, aczkolwiek nie do końca dopracowaną przez autora – pod kątem badawczo-językowym – dysertacją. Mimo pewnych mankamentów, to jednakże intymna literacka eskapada, wyznaczana zaczerpniętą wprost z muzykologii kategorią improwizacji, wykorzystaną w tenże sposób, zda się, pierwszy raz w rodzimym literaturoznawstwie. Owa badawcza wyprawa Bocheńskiego pozwala wręcz mówić analizowanym tu utworom.