Studia Filologiczne UJK

Streszczenie

Autorka próbuje pokazać, w jaki sposób Antoni Edward Odyniec we wspomnieniach, a Stefan Garczyński w korespondencji utekstowili swe relacje z Adamem Mickiewiczem, by odsłonić wykreowany przez nich portret poety. Zastanawia się, na czym polegała odmienność relacji, a w konsekwencji charakter stworzonych przez Odyńca i Garczyńskiego wizerunków autora Dziadów. Jaką rolę odegrała w ich kształtowaniu empatia, pamięć przeszłości, doświadczenie poetyckie oraz sytuacje i zdarzenia, w których uczestniczyli. One bowiem w dużej mierze narzuciły odmienny charakter budującej się między poetami więzi. W innej sytuacji był Odyniec, podróżujący z Mickiewiczem po Europie, w innej Garczyński, który znalazł w Mickiewiczu duchowe wsparcie w pisaniu i opiekuna podczas choroby. Autorka pokazuje również, w jaki sposób Odyniec wykorzystał codzienność w modelowania portretu Mickiewicza oraz jaką rolę w formowaniu wizerunku przypisał sytuacjom, które określał jako niewyrażalne. Konfrontacja odmiennych punktów widzenia pozwoliła autorce odsłonić migotliwy, daleki od jednoznaczności portret Mickiewicza, ale i pokazać skomplikowany charakter męskiej przyjaźni.