Studia Filologiczne UJK

Streszczenie

Tekst stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, czy podejmowana (ostatnio dość często) w polskiej piosence estradowej tematyka spraw ostatecznych – przemijalności, marności życia, śmierci – naraża ów przekaz na kicz. W dotychczasowych badaniach twórczości piosenkowej ścierają się rozmaite, niejednokrotnie sprzeczne koncepcje dotyczące funkcji, a przede wszystkim aspiracji tekstu piosenkowego. Na ogół jednak uznaje się, że piosenka – w swym prymarnym funkcjonowaniu – nie pretenduje do pełnienia roli wypowiedzi filozoficznej ani też nie chce być nośnikiem prawd uniwersalnych. Współczesne „piosenki o końcu” budzą zatem wątpliwości: czy autor tekstu może występować w roli mędrca? Czy generalizacja dotycząca spraw egzystencjalnych, której twórca dokonuje w tekście, nie naraża piosenki na kicz? Analiza popularnych utworów o takiej tematyce (Boso grupy Zakopower, Nic nie może przecież wiecznie trwać Anny Jantar, Wszystko ma swój czas grupy Perfect, Vanitas w wykonaniu zespołu Hey) – w ich warstwie tekstowej, ale też muzycznej – ma na celu wskazanie miejsc, gdzie może dochodzić do powstawania kiczu.